Zoë Coonen is geboren in januari 2002 en woont in Arnhem. Samen met vader Jeroen heeft zij voor de eerste keer de Vierdaagse in Nijmegen gelopen. Het is al bijzonder om als 12-jarige deze prestatie te leveren, het is nog bijzonderder dat Zoë er een mooi verslag van heeft geschreven.
Sinds een aantal jaren wandel ik regelmatig met mijn vader, dit is altijd gezellig en leuk om te doen. Omdat hij 5 keer, en mijn Opa (3x) en Oma (4x) de Nijmeegse 4daagse uitgelopen hebben, leek het mij ook leuk om eens mee te lopen. Dit jaar ben ik één van de oudste, jongste deelnemers, omdat iedereen geboren in 2002 voor het eerst mee mag lopen en ik geboren ben in januari.
Op zondag 13 juli zijn we naar de Wedren gegaan om de startkaart op te halen. Bij het loket waar ik de kaart op moest halen stond een grote rij. Ik vond het heel spannend. Wat staat me allemaal te wachten en het gaat nu echt gebeuren. Sinds januari heb ik om de 2 weken met mijn vader gewandeld. We zijn begonnen met 10 km en op het einde 30 km, ik ben dus zeker goed getraind.
Vroeg!
Dinsdag 15 juli ging de wekker om 6 uur, wat is dat vroeg! Kleren aan, broodje eten en dan met de auto naar de Ovatonde in Lent. Daar parkeren we de auto en gaan met de pendelbus naar de wedren. De start van de 30 km is vanaf 7:30 uur, maar vanwege de drukte gaan wij pas om 5 voor 8 door de start. De eerste dag gaat via Lent en Ressen naar Elst en dan via Valburg naar Oosterhout. Vanaf daar lopen we over de dijk terug naar Nijmegen en finishen weer op de wedren.
ex191z3l6tvyb6uvjkoa8sipa
Van start op dag 1
Spannend
Ben erg benieuwd wat me allemaal te wachten staat. Ik vind het ook spannend en ben dan ook blij dat mijn vader meeloopt en hij in grote lijnen kan vertellen wat er allemaal te gebeuren staat. Wat meteen al opvalt is dat er zo vroeg al veel mensen in het centrum van Nijmegen en in Lent langs de route staan. Het parcours van de dag is leuk, maar op een aantal plekken wel erg smal voor zoveel mensen.
File
Vanaf Elst lopen we samen met alle andere afstanden door het centrum. Net als in alle dorpen zitten er veel mensen aan de kant. Dit is leuk en maakt het wandelen soms ook makkelijker. Op de Oosterhoutsedijk hebben we zelfs even stil gestaan in de file, omdat in de verte er een ambulance over de dijk reed. Wat er aan de hand is weten we niet, maar in een stad van 43.000 inwoners, rijden er wel vaker ambulances. Uiteindelijk finishen we om 15:44 uur.
Dag 2
De volgende dag staan we een kwartiertje eerder op. Hierdoor zijn we al om 7:36 door de start. De eerste 8km lopen we door Grootstal, Hatert en Dukenburg (wijken van Nijmegen). Op een aantal plekken staan er wel mensen maar niet zo veel als gisteren. Hierna lopen we via Alverna naar Wijchen. In het centrum komen alle afstanden weer samen en is er veel muziek en staan er erg veel mensen. Hierna lopen we naar Beuningen waar ook weer mensen zitten.
Beetje saai
Ondanks de mensen in Wijchen en Beuningen, vind ik het een saaie dag. Als verassing staan mijn moeder en mijn oma, vlak voordat we Nijmegen weer inlopen, langs de route. Hierna lopen we via Nijmegen West naar de Waalkade en dan door het centrum naar de finish. Het is roze woensdag en dat is goed te zien in de stad, maar ook aan veel lopers die roze kleren aanhebben. Ik vind dit wel erg bijzonder. Om 15:40 zijn we binnen en halen we de startkaart op voor de 3de dag. Omdat mijn polsbandje erg strak zit en het nog 2 warme dagen worden, zijn we nog naar de centrale administratie gegaan om deze om te ruilen voor een bandje dat losser zit.
ywkqelwbl8l9w08lnn7ryclws
Polsbandje check!
Zeven heuvels
Dag drie belooft warm te worden en dat is het ook. We zijn om 7:45 gestart en lopen weer eerst door Nijmegen. In Hatert gaan we nu linksaf richting Malden en daarna lopen we naar de sluis van Heumen. Hier rusten we bij mijn moeder en oma die na 10 km zitten en een lekker tompouce hebben meegenomen. We lopen door richting Mook en vandaar via de Groesbeekseweg naar Groesbeek. Hier beklimmen we een eerste heuvel. Achteraf gezien is deze nog erger dan de 7 heuvels van de zevenheuvelenweg. In Groesbeek komen we op de eerste heuvel weer samen met de andere afstanden en lopen we over de eerste twee heuvels. In het centrum zitten mijn moeder en oma weer.
Lekkerste soep ooit
We rusten hier en mijn ouders halen een heerlijke kop soep bij brasserie La Vie. Van alle dagen is dit de lekkerste soep die ik gegeten heb. Tijdens de rust zien we ook voor de 1ste keer de militaire groepen lopen. Hierna lopen we Groesbeek weer uit en lopen we over de zevenheuvelen weg. Dit lijkt wel een berg etappe in de tour met al die campers en mensen langs de weg. Om de drukte even te ontlopen, lopen we een stukje over het fietspad, maar voor de laatste heuvel gaan we de weg weer op. Via Berg en Dal, Ubbergen en Nijmegen Oost gaat het weer naar de Wedren.
Om 14:59 finishen we. Het was een leuke dag maar wel warm. Door regelmatig water drinken en een natte doek in de nek zijn we de dag goed doorgekomen.
Hitte
Vanwege de verwachte hitte mag de 30km op de 4de dag al vanaf 7 uur starten i.p.v. half acht. Als we om 7:10 bij de start komen kunnen we in 1 keer doorlopen. Wat opvalt is dat al veel mensen weg zijn en we met een lekker tempo kunnen doorlopen. De eerste 8km ken ik al want die zijn het zelfde als dag 2 en gaan door Nijmegen. Nadat we over de A73 gelopen zijn gaan we door de Haterse vennen richting Overasselt. Over de Maasdijk lopen we dan richting Heumen. Wat is het een hete dag en zeker op deze dijk.
ryybubdax7bsyz4mm87um8s0t
Zoë met vader Jeroen
Eerste gladiolen
Vanuit Heumen lopen we naar Malden en daar komen alle afstanden weer samen. Vanaf hier is het nog ruim 9km en zitten er constant mensen langs de kant. Op heel veel plekken liggen waterslangen om je waterfles te vullen of je pet of een doek nat te maken. Ook staan we mensen met sproeiers. Met dit hete weer is dit wel erg fijn, alleen die grote stralen zijn niet lekker. De laatste controle is vlak voor Nijmegen en direct waar we Nijmegen inlopen, het begin van de Via Gladiola, zit al de eerste bekende en krijgen we allebei de eerst bos gladiolen.
Geen muziek
Vanaf hier zit het een paar rijen dik mensen. Jammer genoeg lopen er geen muziekcorpsen mee vanwege het vliegtuigongeluk in de Oekraïne. Dit is wel begrijpelijk maar van mijn vader begrijp ik dat het met muziek helemaal speciaal is. Wat volgens hem wel een voordeel is, is dat je nu meer door kunt lopen. We lopen langs het ziekenhuis en hier zitten/liggen een aantal patiënten met bed en al buiten. Wat leuk dat ze ook mee kunnen genieten.
“Zwaar”
Bijna aan het einde van de St. Annastraat staan nog meer bekenden en krijgen we allebei nog meer bossen gladiolen. We lopen de hoek om naar de Oranjesingel en op de tribune zitten daar mijn moeder, broer en oma’s en opa’s. Alweer bossen gladiolen en felicitaties. Gladiolen zijn mooie bloemen maar wat zijn deze zwaar als je zoveel krijgt.
Het is nog een klein stukje tot de Wedren en daar krijg ik mijn eerst vierdaagse kruisje. Ben helemaal trots en blij dat ik het gehaald heb. Mijn vader vindt het bijzonder dat we samen van dit ‘avontuur’ hebben kunnen genieten.
Nog een keer!
Het is goed dat we vooraf zo goed getraind hebben, want alleen mijn vader heeft een kleine blaar. Verder hebben we alleen vermoeide voeten en een beetje spierpijn. Het meest bijzondere aan deze tocht vindt ik dat er overal, maar zeker op de Via Gladiola, zoveel mensen aan de kant zitten. Het was dit jaar en vooral de laatste twee dagen wel erg warm. Het meest tegengevallen is wel om iedere dag zo vroeg te moeten opstaan. Het lopen leek echter iedere dag wel beter te gaan. Al met al was het heel gezellig en leuk. Ik ga zeker nog een keer meelopen. Misschien wel volgend jaar.
Verslag en foto’s: Zoë Coonen en Jeroen Coonen.
