Ongeveer drie jaar geleden kreeg Piet de diagnose vasculaire dementie. Leuk was dat niet, maar Piet en Wil willen hun verhaal delen met anderen.
Beiden zijn 69 jaar en wonen al 37 jaar in de regio Arnhem. Fietsen doen ze heel graag, als de weersomstandigheden het toelaten.
Toen al aanwijzingen
Voor zijn beroep heeft Piet altijd veel gereisd. Toen beide dochters zelfstandig gingen wonen, kon Wil hem vergezellen op deze reizen. Alle twee hebben ze ook altijd veel vrijwilligerswerk gedaan. Op 62-jarige leeftijd is Piet van de één op de andere dag met pensioen gegaan. Volgens Wil waren er toen al aanwijzingen dat er iets niet helemaal goed ging, maar Piet wilde geen onderzoeken. Maar, het uitvoeren van zijn hobby’s ging ook steeds moeizamer. Piet speelde graag orgel en merkte dat de coördinatie almaar lastiger werd. Drie jaar terug is Piet gevallen met de fiets. Hij is toen in het ziekenhuis geweest en daar heeft hij allerlei onderzoeken gehad. Uit die onderzoeken kwam de diagnose vasculaire dementie.
Omdat Piet altijd als levensmotto had: “Het is zoals het is, hier moet ik mee verder,” lukte dat ook zo goed als het kon. Voor Wil vielen er vele puzzelstukjes op hun plek, de diagnose kwam niet als donderslag bij heldere hemel.
Diagnose bracht rust
De diagnose heeft rust gebracht. Piet en Wil weten waar ze aan toe zijn. Nu er duidelijkheid is, kunnen ze erop anticiperen. Ook is er meer begrip gekomen en Wil kan meer kennis vergaren over zijn ziekte. Piet gaat twee dagen per week naar de dagopvang. Hij vindt het wel oké́. Er zijn leuke dingen te doen en minder leuke dingen. Quizspelletjes vindt hij leuk, gymnastiek wat minder.
Tijdens de Coronacrisis
Deze tijd is voor beiden heel vervelend geweest. Piet kwam ten val in huis en brak daarbij zijn bovenbeen. Hij is toen twee en halve maand opgenomen geweest in een verpleeginstelling voor revalidatie. Wil mocht niet bij hem op bezoek gaan. Dit heeft ze als traumatisch ervaren. Zij miste Piet enorm en voelde zich erg alleen. Piet en Wil hadden twee keer per dag telefonisch contact.
Op een gegeven moment hebben de kleinkinderen haar hun cavia’s uitgeleend. Zo had ze wat om te verzorgen en om tegen te praten.
Gelukkig herstelde Piet na die lange tijd voldoende om met de nodige zorg weer naar huis te mogen. Ze pakken langzamerhand hun vertrouwde leven weer op.
Steun
Piet geeft aan dat hij veel steun krijgt van Wil en de kinderen. Maar ook van de kleinkinderen. Zij zijn erg lief voor hun opa, oma en de familie. Verder krijgen ze hulp van de thuiszorg en van een casemanager dementie. Piet gaat ook graag naar het Alzheimer Café. Het is daar gezellig en hij ontmoet andere mensen.
Wat zeggen aan lotgenoten?
Bij de diagnose voelde Wil zich in het diepe gegooid. Zij heeft, beetje voor beetje, zelf de kennis bij elkaar gesprokkeld. Zij heeft heel erg naar antwoorden gezocht in verband met vasculaire dementie. Wil adviseert om contact te zoeken met lotgenoten: “Zoek hulp als dat nodig is.“
Piets blijft erbij: “Het is zoals het is. Accepteer je lot en leg je erbij neer”.
Over het Alzheimer Café
Het Alzheimer Café Arnhem is dé plek om informatie te krijgen en uit te wisselen. Het café́ is toegankelijk voor u en uw naaste met dementie, zorgverleners en iedereen die belangstelling heeft. Koffie en thee staan voor u klaar.
Datum: Het café́ vindt iedere derde dinsdag van de maand plaats (uitgezonderd in de maanden juli en augustus).
Het eerstvolgend café is op dinsdag 15 september en heeft als onderwerp: Omgaan met de coronamaatregelen voor mensen met dementie en hun naasten.
Een terugblik en hoe nu verder (met o.a. stilstaan bij de afgelopen corona-uitbraak, de nieuwe 1,5m samenleving, minder sociale contacten, angsten voor een tweede golf, gevoelens van onveiligheid, minder buiten en geringere beweging en verminderde bewegingsvrijheid…)
- Locatie: Rozet Presikhaaf, Laan van Presikhaaf 7, 6826 HA Arnhem
- Tijdstip: inloop vanaf 19.00 uur, einde 21.30 uur
Inschrijven is momenteel verplicht, alsook een gezondheidscheck die vooraf wordt gehouden. Inschrijven kan via: hier.
