Geert van Nispen rent en loopt ruim 3.800 kilometer
Geert van Nispen rent van Nijmegen naar Sagres in Portugal. Te voet. Alleen. Door bossen, over bergen en langs kliffen. Voor Parkinson en voor zijn moeder.
Meer dan 3.800 kilometer en 63.000 meter hoogteverschil, in weer en wind. Een moderne nomad bereikt het ‘einde van de wereld', en vindt onderweg verbinding.
Sagres, Portugal – 13 mei 2025
Op het uiterste zuidwestpuntje van het Europese vasteland, waar de rotsen abrupt eindigen en de oceaan begint, staat Geert. Zijn schoenen versleten, zijn hart vol. Na ruim 3.800 kilometer, zeven landen en talloze onvergetelijke ontmoetingen komt hij aan op het symbolische ‘einde van de wereld’ in Sagres, Portugal.
Een avontuur dat begon op 2 januari in Nijmegen is daarmee voltooid. Maar deze tocht is meer dan alleen een voetreis. Het is een zoektocht naar vrijheid, naar betekenis, naar verbinding – en een pleidooi voor beweging, voor het leven zelf.
Een thuis in de rugzak
Geert laat huis en haard achter en kiest voor het pad onder zijn voeten. Letterlijk. Met slechts een rugzak en eindeloos vertrouwen in het onbekende loopt hij via het Pieterpad, de GR5, de Camino van Luxemburg, de GR703 (Jeanne d’Arc-route), de GR654, de Pyreneeën, de Camino del Norte en adembenemende trails door Spanje en Portugal naar het zuiden van Europa.
Zijn blogs – zoals Elke stap is van mij, Trailrunning Quest, Vermoeidheid. Een stille kracht of irritante zwakte en diverse andere – schetsen een beeld van een mens die onderweg leeft, laaft en leert. Van slapen onder sterren tot rennen met pijn. Van diepe reflectie tot uitbundige euforie. En vooral: van een ontembare liefde voor het buiten zijn en blijven gaan.
Een ode aan veerkracht en het onbekende
Onderweg laat Geert zich leiden door intuïtie. Hij daagt zichzelf uit met snelheidsrecords op historische pelgrimsroutes, zoals de Camino del Norte, waar hij in april het self-supported style record verpulvert met een tijd van 10 dagen, 22 uur, 36 minuten en 29 seconden. Maar ook het langzame telt. Het luisteren naar het ruisen van de bomen. Het ontmoeten van onbekenden op verlaten bergpassen. Het delen van stilte, eten en verhalen.
De tocht blijkt een metafoor voor het leven zelf: geen rechte lijn, maar een pad vol kruisingen, keuzes, ontmoetingen en kansen. Geert noemt het een “bewegend bestaan” en vertelt: “Thuis is niet waar je woont. Thuis is waar je beweegt, waar je voelt dat je leeft.”
Aandacht voor Parkinson
Met zijn tocht vraagt Geert ook aandacht voor de ziekte van Parkinson. Hij loopt voor hen voor wie bewegen niet meer vanzelfsprekend is. Zijn campagnepagina op inactievoorparkinson.nl heeft al veel mensen geïnspireerd om in actie te komen. “Zolang ik kan lopen, loop ik ook voor hen,” zegt hij. “En ik blijf lopen.”
Een tocht die verder gaat dan de laatste stap
Hoewel Sagres het symbolische eindpunt is, voelt het voor Geert als het begin van iets nieuws. Iets groters. Een diepe verbinding met de natuur, met zichzelf en met de wereld om hem heen. Hij noemt zichzelf geen reiziger, maar een zoeker. En hij is nog niet uitgezocht.
Volg Geert
Geert deelt zijn avonturen via zijn website www.geertvannispen.nl, waar zijn blogs lezers raken met hun rauwe eerlijkheid, soms poëtische stijl en ongefilterde schoonheid. Dagelijkse updates en beelden zijn te vinden op Instagram.
Meest Gelezen
Menstruatiehistorie in het Openluchtmuseum: Nooit zeggen dat je last had van ‘de regels’
Fantasyfestival Novio Magica tovert Nijmegen om tot magische stad
Onderzoek Radboud Universiteit: zeegrasbrood als voedselproduct van de toekomst
Vrijwillig Schuldmaatje worden?
