Er is geen plek in Nederland waar ik beter mijn verhaal kan doen dan in Bronbeek. Museum, woonomgeving, en monument van een stuk van de Nederlandse geschiedenis waar we bar weinig van weten, tenzij we een familielid hebben die er wel over durfde te praten. En zo’n familielid heb ik….
Er is geen plek in Nederland waar ik beter mijn verhaal kan doen dan in Bronbeek. Museum, woonomgeving, en monument van een stuk van de Nederlandse geschiedenis waar we bar weinig van weten, tenzij we een familielid hebben die er wel over durfde te praten. En zo’n familielid heb ik. Mijn oom Leo vertelde mij zijn verhaal. Daar heb ik een boek over geschreven, namelijk Terug naar Bandung. En vandaag is hij eregast!
Zo begon ik ongeveer met mijn lezing in de Indische zaal. Hij was in het kader van de maand van de geschiedenis en in de week van de koloniale geschiedenis. Ik vond het buitengewoon eervol dat ik er voor was uitgenodigd door deze bijzondere instelling. Mijn oom en tante moesten er gewoon bij zijn. Vrienden van ons reden op en neer naar Dordrecht om ze te halen. Daarvoor dank! Om precies 11.00 uur kwam oom Leo op zoals een profvoetballer die het speelveld betreedt. Veel handgeklap en gejuich. Hij zwaaide met beide handen naar zijn publiek.